พักพวกน้องๆชวนไปเที่ยวลาวแบบไปเองไม่ง้อทัวร์ 5 วัน เมื่อตัดสินใจไปด้วยรู้ตัวก่อนไปประมาณ 1 เดือน มีเวลาหาข้อมูลการท่องเที่ยวก็ได้ความมาว่า ลาวมีสถานที่น่าท่องเที่ยวที่เขานิยมไปกันคือที่วังเวียง และหลวงพระบาง (มีที่เที่ยวที่อื่นอีกแต่ทิปนี้ไปได้แค่นี้นะ) ก็ได้พูดคุยกันในทริปว่าจะวางแผนการท่องเที่ยวอย่างไร ที่รู้ข้อมูลมานั้นต้องนั่งรถไกลถึง10-13ชม. ไปหลวงพระบาง ซึ่งก็ต้องทำใจพอสมควรเพราะไม่ค่อยเคยได้นั่งรถนานขนานนี้ เคยไปแต่รถไฟตู้นอน เอาละในเมื่อตัดสินใจไปก็ต้องเตรียมตัวให้ดี
หาข้อมูลมาซักพักก็สรุปได้ว่าทิริปนี้มีการเดินทางดังนี้ นั่งเครื่องแอร์เอเชียไปลงจังหวัดอุดรธานี แต่เช้าตามเที่ยวบินเที่ยวเช้าแล้วนั่งรถจากอุดรไปลงเวียงจันทน์ วันแรกนี่ตกลงไปเทีี่ยววังเวียงก่อน ค้างวังเวียง1คืน วันที่สองนั่งรถไปหลวงพระบางแต่เช้าวันที่เหลืออยู่เที่ยวที่หลวงพระบาง แล้วนั่งรถลับจากหลวงพระบางมาเวียงจันทน์ และจากเวียงจันทน์นั่งรถมาอุดรขึ้นเคร่ืองบินกลับกทม.
ส่วนที่เราไม่ต้องเป็นห่วง คือเรื่องจะเที่ยวสถานที่อะไร และพักรร.อะไร เพราะทีมเที่ยวทีมนี้เที่ยวกันมาหลายครั้งจนรู้นิสัยกันและกันคือไปไหนไปกันไม่เรื่องมากปรึกษาหารือกันตลอดเมื่อเจออุปสรรค ส่วนที่เราเป็นห่วงคือการนั่งรถจากหลางพระบางมาเวียงจันทน์มากกว่าเพราะเราอยากนั่งรถตอนคำ่และมาถึงเช้าเที่ยวเวียงจันทน์แล้วค่อยกลับอุดร ปัญหาตอนนี้ที่เราไม่รู้คือมีรถนอนวิ่งตอนกลางคืนไม๊และวิ่งรถตอนกลางคืนปลอดภัยหรือเปล่าเราก็ต้องไปลุ้นกันที่หลวงพระบาง เมื่อกลับมาแล้วจะมาเล่าให้ฟังว่าเป็นอย่างไร
การเตรียมตัวแพ็คกระเป๋าครั้งนี้ก็ต้องมาคิดกันว่าเราจะโหลดกระเป๋าดีไม๊ ถ้าไม่ต้องโหลดกระเป๋าก็ประหยัดไปได้คือถือขึ้นเครื่อง
ตอนนี้กำลังเลือกกระเป๋าอยู่สำหรับตัวพี่ และคงเอากางเกงไปครบวันไม่ได้เพราะกระเป๋าจะหนักเป็นภาระเวลาย้ายรร. แล้วพักพวกทริปนี้ก็เป็นทริปชอบถ่ายรูป ยังไงก็ต้องเตรียมเสื้อผ้าที่จะให้ถ่ายรูปออกมาดูดีซักหน่อย55 ว่าแล้วก็เตรียมเสื้อผ้าที่จะใส่มากองเลือกๆดู สิ่งที่ต้องเตรียมไปเพราะลาวอากาศร้อนคือร่ม หมวก ครีมกันแดด(เอาที่เหลือๆที่บ้านไป)
ลืมบอกไปว่าไปวันที่ 5 -9 เมษายน 2556 นี้
(ต่อ1)วันนี้วันที่ 28 มีนาคมแล้ว เหลือเวลาอีกไม่กี่วันก็จะได้ไปตะลอนทัวร์ลาว มาเขียนกันถึงการเตรียมตัวต่อ ตอนนี้เมืองไทยอากาศร้อนมาก ลาวก็คงร้อนไม่แพ้กัน เลยคิดได้ว่าน่าจะเตรียมยาแก้ไข้หวัดไปด้วยเผื่อๆไว้ ส่วนเรื่องท้องเสียเนี่ยตั้งแต่ไปเที่ยวมายังไม่เคยท้องเสียเลยคิดว่าไม่ต้องเตรียมยาไปเพราะมีเคล็ดลับส่วนตัว ในการรักษาความสะอาดมือ เวลาไปเที่ยวส่วนใหญ่ที่เราท้องเสียกันเพราะว่ามือไม่สะอาด แล้วก็ใช้มือนี่แหละหยิบอาหารเข้าปาก วิธีง่ายๆแต่คนไม่ทำกันเพราะกลัวคนรอบข้างจะว่าเวอร์ ขอยอมรับว่าเวอร์เพราะไม่ชอบท้องเสียทรมานหลายอย่างนอกจากปวดท้องแล้วยังต้องหาห้องน้ำแบบปัจจุบันทันด่วน ยิ่งถ้าได้เข้าห้องน้ำแบบไม่มีกระดาษชำระละแย่เลย 55 วีธีรักษาควาสะอาดมือง่ายง่ายๆคือให้พกขวดใส่แอลกอฮอลเล็กๆเหมือนขวดฉีดน้ำหอมเล็กๆติดกระเป๋าไปด้วย เมื่อไรจะต้องใช้มือหยิบอาหารก็พ่นแอลกอฮอลทำความสะอาดมือซะหน่อย กลัวโดยว่าว่าเวอร์ก็แอบแอบทำแต่พี่นี่ไม่แอบแล้วแถมชวนคนอื่นให้ทำความสะอาดมือด้วย555
นอกจากเตรียมเรื่อความสะอาดแล้วที่นีมาว่าเรื่องพักผ่อนนอนหลับ ซึ่งทั้งสองสิ่งนี่จะทำให้เรามีความสะดวกสบายและมีเรี่ยวแรงในการเที่ยว คือหนึ่งไม่เจอภาวะท้องเสีย แล้วสองพักผ่อนนอนหลับหรือนั่งให้สบายเวลานั่งรถไกลๆ สิ่งที่จะช่วยได้มากเมื่อเวลาเรานั่งรถไกลๆคือหมอนรองคอ ใช้ชนิดดีหน่อยแบบเป่าลม เตรียมใส่กระเป๋าถือไปพอขึ้นรถก็เป่าๆๆๆให้มันพองใช้รองคอเวลานั่งคอจะได้ไม่เคล็ด นั่งสบายนอนสบาย เอ..ไปเที่ยวหรือไปนอนกันเนี่ย555 สิีงที่กล่าวมานี้จริงๆแล้วก็ขึ้นอยู่กับสภาวะของแต่ละคนว่าจะอดทนอะไรได้น้อยได้มาก สำหรับพี่การนอนให้เพียงพอ และการที่สุขภาพอยู่ในภาวะที่ดีระหว่างการไปเที่ยวเป็นเรื่องสำคัญ (ทำให้เราถ่ายรูปออกมาสวย555) เรื่องที่ไม่ควรมองข้ามอีกเรื่องคือร้องเท้าที่เราจะใส่ควรจะเป็นรองเท้าที่เลือกสรรแล้วว่าไม่กัด ใส่แล้วไม่เจ็บเดินแล้วสบายเท้า (ถึงแม้นหน้าตาร้องเท้าไม่สวยก็คงยอมเอาความสบายมากกว่า55)
ที่นี้มาว่าเรื่องข้อห้าม
ก่อนจะเข้าประเทศลาวเราก็น่าจะทราบถึงข้อห้ามของเขา เผื่อจะได้ไม่ไปทะเลอทะล่าทำอะไรไม่ได้กลับประเทศข้อห้ามมีดังนี้
1. ควรระมัดระวังหัวข้อสนทนา ควรหลีกเลี่ยงหัวข้อที่เกี่ยวกับการหมิ่นเหม่ต่อการกระทบกระเทือนความรู้สึกของผู้ฟัง เช่น การนำความแตกต่างทางภาษา วิถีชีวิต ประเพณี และวัฒนธรรมมาเปรียบเทียบหรือล้อเลียนในเชิงตลกขบขัน (มีหลายกรณีที่คนได้ได้รับข้อมูลที่ผิดพลาดจากสื่อบันเทิงเกี่ยวกับคำศัพท์ภาษาลาวหรือชื่อภาพยนตร์) รวมทั้งงดเว้นการแสดงความคิดเห็นแบบชาตินิยมที่อาจนำไปสู่การโต้เถียงในประเด็นละเอียดอ่อน เช่น ประวัติศาสตร์ การเมือง การปกครอง
2. ควรเข้าใจว่า สปป.ลาว มีมาตรฐานการดำเนินชีวิต วัฒนธรรมประเพณีในแบบฉบับของชาวลาว การได้มาเยือนถือเป็นโอกาสอันดี จึงควรทราบและปฏิบัติตามกฏหมายและวัฒนธรรมประเพณีอันดีงามของชาวลาว เช่น ควรแต่งกายให้เหมาะกับกาลเทศะ โดยเฉพาะเมื่อไปสถานที่ทางศาสนาและสถานที่ราชการ ควรแสดงความเคารพและกล่าวถึงบุคคลสำคัญของลาวที่ชาวลาวเคารพยกย่องอย่างเหมาะสม
3. ห้ามพักค้างคืนที่บ้านคนลาวโดยไม่แจ้งต่อนายบ้าน (ผู้ใหญ่บ้าน) ก่อน และการมีเพศสัมพันธ์กับคนลาวที่ไม่ใช่คู่สมรสเป็นเรื่องผิดกฎหมาย หากละเมิดจะถูกกักตัวจนกว่าจะนำเงินมาจ่ายค่าปรับขั้นต่ำ ๕๐๐ ดอลลาร์สหรัฐ และถูกส่งกลับประเทศ จึงต้องระวังและหลีกเลี่ยงหากมีการชักชวนให้ไปท่องเที่ยวและซื้อบริการที่ผิดกฏหมายและศีลธรรมอันดี
4. กิจกรรมที่ห้ามทำ ได้แก่ ห้ามถ่ายภาพสถานที่ที่เกี่ยวข้องกับความมั่นคง เช่น ค่ายทหาร สถานีเรดาร์ หากฝ่าฝืนจะถูกดำเนินคดีโดยมีโทษทั้งจำและปรับ คนไทยมักถูกจับกรณีถ่ายรูปสถานที่ที่เกี่ยวกับความมั่นคงของรัฐบาลลาวมาแล้ว ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์
ซักหน่อยกับภาษาลาว
ลาวเป็นเพื่อนบ้านเรือนเคียงกับเราฉะนั้นภาษาก็จะคล้ายๆกับจำไม่อยาก ไม่เสียหายอะไที่เราจะเรียนรู้ภาษาเขาไปบ้าง
คำทักทายภาษาลาว - ไทย
ซำบายดี : สวัสดี
เจ้าชู้ : รูปงามมีเสน่ห์ (คำชม)
น่าฮัก : น่ารัก
แม่นแล้ว : ใช่
บ่., บ่แม่น : ไม่ใช่
ลาก่อน : ลาก่อน (จากไปไกล)
โซกดี : ลาก่อน (ยังอยู่ใกล้)
ยินดีที่ฮู้จัก : ยินดีที่ได้รู้จัก
เจ้าซื่อหยัง : คุณชื่ออะไร
ข่อยซื่อ : ฉันชื่อ
เจ้ามาแต่ไส : คุณมาจากไหน
สบายดีบ่ : คุณเป็นอย่างไรบ้าง
ขอบใจ : ขอบคุณ
ขอบใจหลายๆ : ขอบคุณมาก
บ่เปนหยัง : ไม่เป็นไร
ขอโทด : ขอโทษ
ขอให้เข้มแข็ง : ขอให้มีสุขภาพดี
ขอให้มั่นยืน : ขอให้อายุยืน
ข้อยฮักเจ้า : ฉันรักเธอ
บ่ดี : ไม่ดี
งาม : สวย
สรรพนามภาษาลาว - ไทย
ข้อย : ฉัน
พวกเฮา : เรา
เจ้า : คุณ
มัน : มัน
พวกเจ้า : พวกท่าน
หยัง : อะไร
ท้าว : นาย
สาว : นางสาว
แม่ : นาง
เฮ็ด : ทำ
ซอย, ซอยเหลือ : ช่วย
ฮู้ : รู้
เยี่ยมยาม : เยี่ยมเยือน
โอ้โลม : พูดคุย, สนทนา
บ่ย่าน : ไม่กลัว
ไข : เปิด
อัด : ปิด
แถ : โกน
ขวัด: แคะ
ปด : ถอด
ถอก : เท (น้ำ)
แว่ : แวะ
วันพะหัด : วันพฤหัสบดี
ยามเช้า : ตอนเช้า
ยามสวย : ตอนสาย
ยามแลง : ตอนเย็น
มื่อนี่ : วันนี้
เซ่านี่ : เช้านี้
มื่อแลง : เย็นนี้
วันพุก, มื่ออืน : พรุ่งนี้
วันฮือ : มะรืนนี้
มื่อวานนี่ : เมื่อวานนี้
จั๊กโมงแล้ว : กี่โมงแล้ว
แต่โดน : นานมาแล้ว
บ่โดน : ไม่นาน
หว่างแล้ว : ไม่นานมานี้
เทือ : ครั้ง
ม่อๆนี้ : เร็วๆนี้
(ต่อ2)เตรียมตัวไปลาวต่อวันนี้วันที่ 2 มีนาคม 2556 เหลือเวลาอีกสองวันจะถึงเวลาเดินทาง วันนี้ที่ยังมีเรื่องกังวลอยู่คือเรื่องกระเป๋าเดินทาง เนื่องจากขาไปนี่เราไม่ได้โหลดกระเป๋าไป จึงต้องเตรียมกระเป๋าที่จะขึ้นเครื่องให้ตามขนาดที่เขากำหนด ได้ความรู้มาว่ากระเป๋าที่จะนำขึ้นเครื่องได้คือขนาดต้องไม่เกินกำหนดคือ กระเป๋าเดินทาง หรือคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ก หรือกระเป๋าถือ ทั้งนี้กระเป๋าเดินทางจะต้องมีน้ำหนักไม่เกิน 7 กิโลกรัม และมีขนาดไม่เกิน 56 ซม. x 36 ซม. x 23 ซม. สัมภาระดังกล่าวจะต้องสามารถวางไว้ด้านหน้าของคุณหรือในช่องเก็บของภายในห้องโดยสาร ดังนั้นเราจึงต้องมาวัดกระเป๋ากันกระเป๋าที่จะเอาไปคือลูกนี้(ในภาพ) วัดขนาดได้พอดีตามที่เขากำหนด
แฮะ แฮะ แต่ปัญหาก็คือของที่มันใส่เข้าไปอยู่ในกระเป๋ามันเกิน 7 กก. (เนื่องจากเป็นสัมภาระของสองคน) คือว่าพี่จะได้ไม่ต้องถือกระเป๋ามีคนถือให้ คือมีสัมภาระของพี่กับของคนที่ถือกระเป๋าให้พี่มันก็เลยเกิน 7 กก. ส่วนของตัวเองที่ถือมีเป้ใบเล็ก
ที่นี้ทำไงดีในเมืิ่อกระเป๋ามันเกิน 7 กก.แต่เท่าที่เคยขึ้นเครื่องมาเขาไม่เคยชั่งนน.กระเป๋าที่จะเอาขึ้นเครื่องเขาดูจากขนาดกระเป๋า แต่ถ้าเขาเกิดสงสัยแล้วชั่งขึ้นมาทำไง เลยต้องมีแผนสองปรึกษากันว่าให้เอากระเป๋าผ้าไปด้วยขนาดกลางๆใส่ไปในกระเป๋าเดินทางนั้นแหละ ถ้าเกิดนน.ไม่ผ่านก็จะดำเนินการเอากระเป๋าผ้าออกมาแบ่งสัมภาระออกจากกระเป๋าเดินทางเพื่อให้มันเบาลงจะได้เอาขึ้นเครื่องได้ไม่ต้องโหลด ถามว่าทำไมถึงไม่โหลดกระเป๋าคือ หนึ่งเพื่อประหยัดไว้เสียเงินโหลดขากลับเพราะอาจมีของซื้อฝาก สองคือสิ่งที่สำคัญว่าเมื่อไปถึงอุดรแล้วต้องรีบไปขึ้นรถไปเวียงจันทน์เที่ยว 8.30 ที่ท่ารถ ซี่งต้องใช้เวลาเดินทางจากสนานบินประมาณ 20 นาที นั่นคือหมายความว่าถ้าลงเครื่องแล้วไม่สามารถรอกระเป๋าโหลดได้เพราะต้องรีบเดินทางไปท่ารถที่พาเราไปเวียงจันทน์ให้เร็วที่สุดเพราะไม่งั้นจะต้องรอเที่ยวอื่นซึ่งเสียเวลาในการเดินทางไปอีก
ซึ่งกรณีไปถึงท่ารถไปเวียงจันทน์ช้านี่ก็ได้เตรียมการไว้แล้วคือได้โทรไปถามพนักงานที่ท่ารถที่อุดรเรียบร้อยแล้วว่า จะไปเวียงจันทน์เที่ยว8.30น.ลงจากเครื่องแล้วอาจจะไปไม่ทันเวลาช้าไปนิดหน่อย พนักงานที่ท่ารถที่อุดรบอกว่าต้องโทรมาแจ้งก่อนว่าจะไปรถเขาจะรอซึ่งเราก็ได้แจ้งเขาไว้ให้รอเรียบร้อยแล้ว
สำหรับพี่ถ้าไม่ได้โหลดกระเป๋าสัมภาระพี่ก็เอาร่มไปไม่ได้เพราะเขาไม่ให้เอาขึ้นเครื่องเอาหมวกไปแทน ใช้เป้อันนี้(ภาพเป้อันเล็กกับหมอนรอคอ) ใส่ของส่วนตัวคือกระเป๋าตัง พาสปอร์ต ยาดม พาสเตอร์ เครื่องสำอางค์ กล้องอันเล็ก ผ้าขนหนูผืนเล็ก มือถือ หมอนรอคอ ผ้าพันคอ ขวดใส่แอลกอฮอลอันเล็ก หูฟัง(อัดเพลงเข้าไปในมือถือหรืออะไรก็ได้ที่ฟังเพลงได้เยอะเยอะหน่อยซัก100เพลง55) เกือบลืมสิ่งสำคัญสมุดบันทึกหรืออุปกรณ์บันทึกการเดินทาง หมวกและอื่นๆ
